Klub szkockiego teriera powstał w 1882, w rok po napisaniu pierwszego wzorca i zaledwie w trzy lata po tym, jak kapitan Gordon Murray pokazał szkockie teriery w ich obecnej postaci. Założyciel i pierwszy przewodniczący Kennel Clubu, S.E. Shirley, był gorącym zwolennikiem rasy. W powszechnym wyobrażeniu ten krótkonogi terier z Highlands uważany jest często za groźnego
Szkota. W rzeczywistości jest to pies przyjacielski dla swojej rodziny i przyjaciół, który jednak na każdy dźwięk gotów jest bronić swojego domu i obejścia.

Pies przysadzisty o wymiarach odpowiednich dla norowca, a więc nie za ciężki. Krótkonożny, aktywny, sprawia wrażenie mocnego, przy swym niewielkim wzroście. Jak na psa tych wymiarów jego głowa wydaje się długa. Pomimo swych krótkich kończyn, bardzo ruchliwy i zwinny.

Czaszka i kufa jednakowej długości.

Wierny i przywiązany do swego pana, pełen godności, niezależny, niezbyt wylewny, odważny i bardzo inteligentny. Zuchwały, ale nigdy agresywny.

Długa, ale pasująca do sylwetki i wymiarów psa. Osadzona na mocnej, eleganckiej, średniej długości szyi.

Mózgoczaszka:
Czaszka: Prawie płaska, jej długość pozwala na to, aby była dość szeroka, a jednocześnie wyglądała na wąską.

Stop: niewielki, ale wyraźny, na poziomie oczu.

Trzewioczaszka:
Nos: Czarny, duży; z profilu nos wystający dalej niż podbródek.

Kufa: mocna, głęboka na całej długości.

Uzębienie: Zęby duże, w regularnym zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają w ścisłym kontakcie siekacze żuchwy i są ustawione prosto.

Policzki: kości policzkowe nie są wystające.

Oczy: kształtu migdała, ciemnobrązowe, dość szeroko rozstawione, prawidłowo osadzone pod brwiami, o bystrym i inteligentnym spojrzeniu.

Uszy: ładnie zarysowane, cienkie, spiczaste, wyprostowane i osadzone na szczycie czaszki, ale niezbyt do siebie zbliżone. Uszy duże, szerokie u nasady są wysoce niepożądane.

Mocno umięśniona, średniej długości.

Linia górna: równa i prosta.
Grzbiet: stosunkowo krótki, silnie umięśniony.
Lędźwie: dobrze umięśnione i głębokie.
Klatka piersiowa: dość szeroka, zawieszona pomiędzy przednimi nogami, żebra dobrze zaokrąglone, spłaszczają się stopniowo ku nisko położonemu mostkowi, sięgają daleko do tyłu. Silne związanie w lędźwiach.

Średniej długości, proporcjonalny, wysoko osadzony, gruby u nasady zwęża się ku koniuszkowi. Noszony prosto ku górze lub lekko zakrzywiony nad grzbietem.

Kończyny przednie:
Wrażenie ogólne: wydatne przedpiersie wysunięte wyraźnie przed kończyny przednie.
Łopatka: długa, skośna.
Łokcie: nie powinny być odstające ani wciśnięte pod tułów.
Przedramię: proste, o mocnym kośćcu.
Śródręcze: proste.
Łapa: dość duża o mocnych opuszkach. Palce dobrze wysklepione, zwarte. Przednia łapa nieco większa od tylnej.
Kończyny tylne:
Wrażenie ogólne: o wyjątkowej sile, jak na psa tej wielkości. Pośladki duże i szerokie.
Udo: bardzo szerokie.
Staw kolanowy: dobrze kątowany.
Śródstopie: krótkie i mocne, nie są skierowane ani do wewnątrz, ani na zewnątrz.
Łapa: dość duża o mocnych opuszkach. Palce dobrze wysklepione, zwarte. Tylna łapa nieco mniejsza od przedniej.

Ruch równomierny i swobodny, kończyny przednie i tylne stawiane są prosto do przodu. Akcja przodu i tyłu równoległa, z mocnym napędem.

Sierść: przylegająca, dwuwarstwowa. Podszerstek jest krótki, gęsty i miękki. Włos okrywowy jest szorstki, gęsty i twardy (druciany). Taka szata chroni psa przed zmianami pogody.
Maść: czarna, pszeniczna lub pręgowana w różnych odcieniach.

Wysokość w kłębie: 25 – 28 cm.
Waga: 8,5 – 10,5 kg.

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa.

– Agresja lub wyraźna lękliwość
– Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane.

Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra umieszczone w worku